Pierwszy dzień pełen wrażeń / The First Day Full of Thrills and Excitement

9/11/2018

Pierwszy dzień pełen wrażeń / The First Day Full of Thrills and Excitement

[English below]

To był bardzo intensywny poniedziałek, w całości wypełniony muzyką. Rano pierwszy etap przesłuchań rozpoczęli pianiści, a wczesnym popołudniem dołączyli do nich skrzypkowie. Ponieważ grali przez pewien czas równocześnie, trzeba było wybierać i tak pianistów posłuchałam w połowie, ale za to skrzypków wszystkich, więc mam pełne porównanie.

Nie znaczy to, że w porannej sesji fortepianów nikt nie zachwycił. Wszyscy pokazali nienaganną technikę i doskonałe przygotowanie. Jednak najwięcej pozytywnej energii i szczerych emocji wyczułam podczas występu reprezentanta Polski – Mateusza Rettnera. Udało mu się przykuć moją uwagę utworami Chopina, a rzadko się tak dzieje, bo niestety wielu pianistów wciąż powiela te same schematy. W Barkaroli Fis-dur Mateusz zaprezentował piękną, różnorodną barwę dźwięku. Szłam za jego frazą bez najmniejszych wątpliwości, czułam jak bawi się tą muzyką. Podobnie było także w pozostałych utworach, zwłaszcza w Etiudzie f-moll nr 10 ze zbioru Études d'exécution transcendante S. 139 Ferenca Liszta, gdzie dał prawdziwie wirtuozowski popis. Występ Mateusza Rettnera był naprawdę ognisty.

U skrzypków poziom wykonań okazał się bardzo różny. Tak się często zdarza, na scenie pojawia się przecież trema, na którą nigdy w pełni nie da się przygotować. Mimo to występy skrzypków dostarczyły mi wielu wrażeń i wzruszeń.

Bardzo podobało mi się budowanie napięcia w poszczególnych utworach u Magdaleny Ziarkowskiej. Romans Szymanowskiego w jej wykonaniu był dziś chyba najlepszy – zagrany gęstym, przytrzymanym dźwiękiem. Wiele ciekawych pomysłów interpretacyjnych zaprezentowała także w Sonacie e-moll nr 4 na skrzypce solo Eugène Ysaÿe'a.

Zupełnie inny Romans zaproponowała Pin-Jou Chu z Tajwanu, dla mnie już chyba zbyt szybki, ale za to w II części Sonaty A-dur op. 30 nr 1 Beethovena i Sonacie E-dur nr 6 na skrzypce solo Ysaÿe'a słuchało się tej skrzypaczki doskonale. Wyróżniała się przepięknym dźwiękiem i precyzją wykonania.

Niezwykle świadomy i przemyślany w każdym szczególe był występ Nikoli Frankiewicz, bez wątpienia dziś wypadła najpewniej ze wszystkich uczestników. Cały czas konsekwentnie realizowała swój plan, nie pozwalała sobie na przypadek. Bardzo dobrze sprawdziło się to zarówno Sonacie a-moll op. 23 Beethovena, jak i w Narcyzie Szymanowskiego. W Sonacie d-moll nr 3 Ysaÿe'a, czyli sławnej „Balladzie”, czegoś mi zabrakło, ale może ja po prostu lubię, jak skrzypkowie w tym utworze odrobinę ryzykują.

Takie ryzyko podjęła Marta Gidaszewska – jej wykonanie tej samej sonaty było spontaniczne i szalone, często w tempie na granicy bezpiecznego grania, ale sądząc po reakcjach publiczności, nie tylko mnie porwała tą interpretacją. Zresztą cały jej występ był szalenie emocjonalny, to z pewnością bardzo interesująca skrzypaczka.

No dobrze, miało być przecież o wzruszeniach! Ale najlepsze lubię zostawić na koniec. Mogłabym napisać po prostu: Anna Egholm mnie zaczarowała i nie pisać już nic więcej, bo tak naprawdę w notatkach akurat o niej mam najmniej. Tak bardzo zatopiłam się w muzyce, że zapomniałam o całym świecie. Sonata c-moll op. 30 nr 2 Beethovena w wykonaniu tej duńskiej skrzypaczki miała w sobie wszystko to, co powinna, klasyczną lekkość i romantyczną porywczość. W Narcyzie zachwyciła kontrastami, ale to Sonata e-moll nr 4 Ysaÿe'a wzruszyła mnie od pierwszych dźwięków. Rzadko ktoś opanowuje na tyle warstwę techniczną tych bardzo trudnych sonat, by naprawdę dotrzeć w nich do muzyki. Annie Egholm się to udało – zagrała oszałamiająco pięknym, ciepłym dźwiękiem, wirtuozowsko, ale bez popisów, a przede wszystkim każdym dźwiękiem opowiadała jakąś historię. Jej występ był fenomenalny.

Dziś przed nami kolejny dzień konkursowych zmagań. Pianiści już po południu zakończą pierwszy etap, a skrzypków czeka jeszcze jeden dzień przesłuchań. Bardzo jestem ciekawa co zaprezentują!

Julia Brodowska

It was a very intense Monday, filled with music up to the brim. In the morning, the pianists opened the first stage of auditions to be closely followed by violinists in the early afternoon. Since for some time both groups played simultaneously, one had to choose whom to see and thus, I listened to only half of the pianists, but all the violinists, so in the latter respect - I have a full scope of comparison.

This does not mean that in the morning piano session there was no one to admire. Each and every musician demonstrated impeccable technique and excellent preparation. However, it was during the performance of the representative of Poland, Mateusz Rettner, that I felt the most positive energy and sincere emotions. He managed to capture my entire attention with Chopin’s works, and this is rarely the case, because unfortunately many pianists keep recreating the same patterns. In the Barcarolle F sharp major, Mateusz presented the beautiful, varied tone. I followed his phrase without any doubt and felt that not only was he playing the music but also playing with it. The same was true of the other works, especially Etude No. 10 in F minor from the collection Études d'exécution transcendante S. 139 by Franz Liszt, in which the pianist showed a truly virtuoso skill. Mateusz Rettner’s performance was really fiery.

The level presented by the violinists, as it often happens, turned out to vary. After all, there is always stage fright for which one can never fully prepare. Nevertheless, their moving performances provided me with many sensations.

I liked how the tension was built in the pieces by Magdalena Ziarkowska. Her rendition of Szymanowski’s Romance was probably the best today – played with the dense, extended sound. She also presented many interesting interpretative ideas in Eugène Ysaÿe’s Sonata No. 4 in E minor for solo violin.

A completely different Romance was proposed by Pin-Jou Chu from Taiwan – rather too fast for my taste, though in the 2^nd movement of Beethoven’s Sonata in A major Op. 30 No. 1 and Ysaÿe’s Sonata in E major No. 6 for solo violin, the experience of listening to the violinist was perfect. Her distinguishing features were the beautiful sound and precision of execution.

Nikola Frankiewicz’s performance was extremely conscious and thought through in every detail, and – undoubtedly – she came out as the most confident of all the participants today. Throughout, she consistently implemented her plan and did not allow for any randomness. This worked out very well both in Beethoven’s Sonata in A minor Op. 23 and in Szymanowski’s Narcissus. I felt something was missing in her interpretation of Ysaÿe’s Sonata in D minor No. 3, i.e. the famous “Ballade,” but perhaps I simply prefer the violinists who take a bit of a risk in this work.

Such a risk was taken by Marta Gidaszewska – her rendition of the same Sonata was spontaneous and crazy, often at a pace on the verge of safe execution, but judging by the reactions of the audience, I was not the only one captivated by this interpretation. Anyway, her whole performance was extremely emotional. She is certainly a very interesting violinist.

Now then, I was supposed to write about thrills! But I like to leave the best till the end. I could simply write: “Anna Egholm enchanted me” and stop right there, because in fact I have the least about her in my notes. I was so deeply immersed in the music that I forgot about the whole world. Performed by this Danish violinist, Beethoven’s Sonata in C minor Op. 30 No. 2 contained everything that it should have – the classical lightness and romantic impulsiveness. Then again in Narcissus, the musician impressed with contrasts, but it was Ysaÿe’s Sonata in E minor No. 4 that moved me from the very first tones. Rarely does anyone master the technical aspects of these very difficult sonatas well enough to really reach the music in them. Anna Egholm succeeded in this respect – she played with stunningly beautiful, warm sound, in a virtuoso manner, but without showing off. And, above all, she told a story with every sound. Her performance was phenomenal.

The next day of competition struggle awaits us today. In the afternoon, the pianists will have finished their first stage, while the violinists are to face another day of auditions. I am very curious what they will present!

[Tłumaczenie/Translation: Dominika Pieczka]